"به یاد یار و دیار آنچنان بگریم زار"

که سیل اشک کند یاد یار را بیدار

ز نعره ی من آسمان بگرید کاو

دلش گرفته ز یاد یار و شهر و دیار

به دست یار، دلم عشق او گریبانگیر

بدون دل وَ گریبان نه ننگی است و نه عار

نگاه در پی خود برد و پای من بسته

چه فکر ها بوَد در خیال خاکی زار

چه اشک ها که زیر قدم ها شکست و ندید

چه خوش دلی که بریزد به پای این دلدار

خوشا دمی که ببیند غریب آشنایی

در آن دیار ببینم روی یار و چه یار

پینوشت: همیشه اولین غزل ها نقص زیاد دارد به بی نقصی خودتان ببخشید